بی شک، مهم ترین عامل قدرت و نقش آفرینی یک فرهنگ و جامعه، مقدّسات حاکم بر آن فرهنگ و جامعه است و اهمّیّت آن به گونه ای است که در جریان تهاجم فرهنگی و شبیخون های برنامه ریزی شده، با تخریب این ستون های مستحکم، به راحتی می توان فرهنگ آن جامعه را تضعیف کرد یا تغییر داد و قوام و دوام جامعه را از بین برد.

دین اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی که در ادامه ی سلسله ادیان الهی ابراهیمی برای بشریّت نازل شده است، بن مایه های قوی فرهنگی فراوانی در خود دارد که به آسانی در تعامل مناسب با دیگر ادیان، تفوّق علمی خود را نشان می دهد. دشمنان اسلام در مواجهه با این فرهنگ قوی، دست به چند اقدام اساسی می زنند:

اوّل این که با پروژه ی «اختلاف افکنی» در میان فرق مختلف مسلمان، آن ها را به اختلافات فقهی و کلامی خود درگیر می سازند، به طوری که مسلمانان فراموش می کنند که دین آن ها واحد است، خدای آن ها واحد است، کتابشان واحد است و پیامبرشان واحد است و اختلافات فقهی و کلامی، نباید موجبات تشتّت و تفرقه ی دینی را...